یزید بن معاویه سه سال و اندی خلافت کرد. در سال اول نواده‌ی عزیز رسول الله و سلاله‌ی پاک زهرا (س) و على (ع)، حضرت امام حسين (ع) را به شهادت رساند و مرتکب جنایاتی شنیع گردید. در سال دوم جنب
یزید بن معاویه پس از شهادت اباعبدالله الحسین و یارانش در کربلا و اسیر نمودن اهل بیت و بازماندگان آنان، خود را در نزد مسلمانان، بی مقدار و بی اعتبار کرد. از سوی دیگر، افشاگری‌های خاندان عصمت و
پس از واقعه‌ی کربلا و شهادت امام حسین ع و یاران و نیز اسارت اهل بیت، عده‌ای از مردم مدینه جهت آشنایی با رویّه و رفتار یزید بن معاویه راهی شام شدند. آنان، زمانی که به شهر بازگشتند برای مرد
بنا بر روایتی مقارن چهلمین روز شهادت امام حسین ع کاروان اهل بیت پیامبر صلی الله علیه و آله، پس از افشای ماهیت ضد اسلامی یزید و حقانیت امام حسين (ع)، به سرزمین کربلا بازگشتند. بنا بر همین روایت، خان
رقیه خاتون یا فاطمه بنت الحسین ع معروف به فاطمه صغیره، دختر آخر امام حسین (ع) از مادری به نامام اسحاق بنت طلحه یا شاه زنان بود. سن مبارک او را 3، 4، 5 یا 7 سال دانسته‌اند. امام حسین (ع) ب
پس از واقعه کربلا، خاندان پیامبر اکرم که به اسارت یزیدیان درآمده بودند، وارد شام مرکز حکومت یزید شدند. در شام، حضرت زینب و امام سجاد در مقاطع مختلف، از جمله در دربار یزید و مسجد شام به ا
نخستین اعتراض آشکار نسبت به جنایت عبیدالله بن زیاد در شهادت امام حسین ع، از سوی یکی از شیعیان کوفه، به نام عبدالله بن عفیف اَزدی برخاست. عبیدالله بن زیاد، پس از آن که اسیران واقعه کربلا را در
در روز دوازدهم محرم سال 61 قمری، کاروان اسیران کربلا که شامل زنان و کودکان شهیدان قیام کربلا بود، وارد شهرکوفه شد. سرپرستی این کاروان را امام سجاد (ع) فرزند امام حسين (ع) و حضرت زينب (س) خواهر
با پایان یافتن روز دهم محرم سال 61 قمری و شهادت امام حسین ع و یاران با وفایش، یزیدیان به غارت کاروان حسینی پرداختند. آنان خیمه‌های امام را سوزانده و از به یغما بُردن جزئی‌ترین وسایل دریغ
امام حسین ع پس از حرکت به سوی کوفه، با پیمان شکنی مردم آن سامان مواجه گردید. سپاهیان یزید که به دستور عبیداللّه بن زیاد و به فرماندهی عمر بن سعد وارد صحرای کربلا شده بودند، مانع از رفتن امام از آن
امام حسین ع که به هیچ وجه راضی به وقوع نبرد و خون ریزی میان مسلمانان نبود، تلاش وافر نمود تا از ایجاد درگیری و جنگ جلوگیری کند. به همین جهت با عمر بن سعد ملاقات کرده و برای پایان بحران با وی به تفا
پس از آن که عبیداللّه بن زیاد، لشکریان فراوانی برای نبرد با اباعبدالله الحسین ع به کربلا گسیل داشت و آن حضرت را کاملاً در محاصره لشکریان خود قرار داد، نامه‌ای به عمر بن سعد فرمانده
عبیداللّه بن زیاد حاکم کوفه، به منظور ایجاد فاصله میان مردم کوفه و امام حسین ع در سخنرانی تندی علیه مردم این شهر، آن‌ها را در صورت یاری رساندن به امام حسين (ع)، تهدید به قتل و اعدام نمود
پس از آن که حرّ بن یزید، امام حسین ع و یارانش را در سرزمین کربلا در محاصره خویش قرار داد و مانع حرکت آنان گردید، عبیداللّه بن زیاد عامل یزید در کوفه، فرماندهی سپاه یزید را بر عهده عمر بن
پس از آن که والی مدینه، امام حسین ع را برای بیعت با یزید تحت فشار قرار داد، آن حضرت به مکه رفت و پس از مدتی، در روز ترویه یعنی هشتم ذی حجّه سال 60 قمری از مکه معظمه به سوی عراق مهاجرت فرم
میثم تمار ابتدا غلام بود و توسط حضرت علی ع خریداری و آزاد شد. امام او را بسیار دوست داشت و احترام زیادی برایش قائل بود و میثم نیز متقابلاً علاقه‌ی شدیدی به حضرت داشت. میثم را به خاطر آن که خرم
امام حسین ع در پی خودداری از بیعت با یزید بن معاویه، مکه را به قصد کوفه در عراق ترک کرد. آن حضرت، چهار ماه قبل از آن، از مدینه زادگاه و محل زندگی خود به همراه جمعی از خاندانش به مکه آمده بود. درمدت
مسلم بن عقیل، نماینده و پسر عموی امام حسین ع به منظور دعوت از مردم کوفه و آگاهی از میزان وفاداری آنان به امام، وارد این شهر شد. مردم کوفه، قبلاً با ارسال نامه‌های فراوان، خواستار عزیمت امام به
اعزام حضرت مسلم ع از سوی امام حسين (ع) به جانب کوفه پس از نامه‌های پی در پی و دسته جمعی کوفیان به امام حسين (ع) و دعوت از آن حضرت جهت برپا نمودن حکومت اسلامی و مبارزه با یزید بن معاویه بود. مر
چون معاویه در نیمه رجب سال شصت هجری از دنیا رفت، برخلاف مفاد قرارداد صلح با امام حسین ع، یزید را به جای خویش نصب کرد و اُمرای یزید در سرزمین‌های اسلامی از مردم برای او بیعت می‌گرفتند