پس از آن که حرّ بن یزید، امام حسین ع و یارانش را در سرزمین کربلا در محاصره خویش قرار داد و مانع حرکت آنان گردید، عبیداللّه بن زیاد عامل یزید در کوفه، فرماندهی سپاه یزید را بر عهده عمر بن سعد گذاشت. عمر بن سعد در روز جمعه سوم محرم‌الحرام سال 61 قمری به همراه چهار هزار نیروی جنگی وارد کربلا شد و فرماندهی آنان را بر عهده گرفت. عمر بن سعد پیش از واقعه کربلا، منصب حکومت «ری» را از عبیداللّه گرفته بود ولیکن با مخالفت اباعبدالله الحسين (ع) با یزید و امتناع از بیعت و حرکت آن حضرت به سوی کوفه، عبیداللّه، حکومت «ری» را مشروط به خاتمه بخشیدن به قضیه امام حسين (ع) نمود. عمر بن سعد به خاطر دست یابی به حکومتِ منطقه وسیعِ ایالت «ری» ـ که هرگز به آن نائل نیامد ـ فرماندهی سپاه یزید را پذیرفت و مرتکب جنایت بزرگ غیرانسانی شد. از روزی که عمر بن سعد وارد سرزمین کربلا شد، پیوسته لشکریانی از سوی عبیداللّه بن زیاد برای وی فرستاده می‌شد. بنابر روایتی تا ششم محرم، متجاوز از 000/20 نفر در سپاه عمر بن سعد گرد آمدند.