میرزا حبیب الله شریف کاشانی در حدود سال 1225 شمسی 1262 قمری در کاشان به دنیا آمد. در کودکی پدر را از دست داد و زیر نظر آیت الله سیدحسین کاشانی به تحصیل علوم حوزوی همت گماشت. در پرتو این تلاش پیگیر، در 16 سالگى گواهی نقل روایت و در 18 سالگى گواهی اجتهاد دریافت نمود. میرزا حبیب الله در سال‌های بعد به تهران رفت و در محضر درس شیخ محمد اصفهانی، ملاهادی مدرس تهرانی، ملاعبدالهادی تهرانی و حاج میرزا ابوالقاسم تهرانی کلانتر استفاده وافر برد. در 19 سالگى جهت حضور در درس شیخ مرتضی انصاری راهی عراق شد، اما ورود او به کربلا با رحلت آن استاد یگانه همزمان گردید. پس از چند سال توقف در عتبات، به کاشان بازگشت و به تألیف، تدوین و تکمیل تحقیقات خود پرداخت.
او از اغلب استادان خویش صاحب اجازه بود و در علوم روز تبحر داشت. میرزای کاشانی در کنار مرجعیت، به ارشاد و هدایت مردم مشغول بود. از ویژگی‌های برجسته میرزای کاشانی، تنوع تالیفات و فزونی آنهاست. آثار وی را تا سیصد جلد کتاب و رساله نوشته‌اند، که حدود 200 جلدِ آنها شناخته شده است. مُنْتَقِدُ المَنافِع فی شرحِ المُختَصَر النّافع به عنوان دایرهُ المعارف فقه شیعه، منظومةٌ فی الفقه و ده‌ها اثر دیگر از اوست. وی سرانجام در 2 اسفند 1300 شمسی (23 جمادی الثانی 1340 قمری) در 78 سالگی رحلت نمود و در کاشان به خاک سپرده شد.