یهودیان طایفه بنی قریظه که با مسلمانان مدینه، پیمان دفاعی برقرار کرده بودند، پس از هجوم جبهه متحد استکبار، متشکل از یهودیان، مشرکان قریش و طوایف دیگر عرب به شهر مدینه و وقوع نبرد سرنوشت ساز خندق جنگ احزاب، نسبت به مسلمانان، مرتکب خیانت شده و موجب تقویت جبهه‌ی کفر و شرک و تضعیف روحیه مسلمانان مدینه گردیدند. به همین جهت، پس از پیروزی مسلمانان در جنگ احزاب با قهرمانی‌های مولای متقیان امام علی بن ابیطالب (ع)، مسلمانان به فرمان پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله بلادرنگ به سوی قلعه‌ی بنی قریظه رهسپار گردیدند و آنان را به مدت 15 (و به روایتی 25) روز در محاصره‌ی خویش گرفتند. سرانجام سران طایفه بنی قریظه چاره‌ای جز تسلیم ندیده و به داوری سعد بن معاذ یکی از صحابه بزرگ پیامبر، رضایت دادند. سعد بن معاذ، اشد مجازات را که قتل مردان جنگی قبیله بود برای آنان پیشنهاد نمود که مورد پذیرش پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله واقع گردید. به این صورت، فتنه و خیانت، از ریشه خشکانیده شد و شرّ یهود از سر مسلمانان کوتاه گردید.