امام علی ع امام اول شیعیان و خلیفه چهارم، در سیزدهم رجب سال 30 عام الفیل در دورن خانه کعبه به دنیا آمد. پدرش ابوطالب (عبدمناف) پسر عبدالمطلب و مادرش فاطمه دختر اسد بن هاشم است. ابوالحسن، ابوتراب، ابوالحسین، ابوالرَّیحانَتَین از جمله کنیه‌های آن امام و امیرالمؤمنین، ولی الله، اسدالله، مرتضی، وصی، یعسوب الدین، حیدر، کرار و... از القاب آن سرور می‌باشد. حضرت علی (ع) از دوران کودکی، تحت تعلیم و تربیت حضرت محمد صلی الله علیه و آله قرار گرفت و اولین مردی بود که اسلام آورد. آن امام همام به جز غزوه تبوک، در تمامی غزوات و جنگ‌های پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله حضور داشت و همواره در رنج‌ها و سختی‌ها، یاور و حامی پیامبر بزرگ اسلام بود.
امام علی (ع) در هجدهم ذی حجّه سال یازدهم هجری، در محلی به نام غدیر خُم، به امر خدا و از طرف پیامبر به رهبری امت اسلامی پس از رسول اکرم صلی الله علیه و آله برگزیده شد و پس از بیعت مردم، امیرالمؤمنین لقب گرفت. اما پس از رحلت پیامبر صلی الله علیه و آله این امر مُهم اجرا نگردید و خلافت به دست ابوبکر افتاد. سی و سه سال از عمر مبارک امام علی در کنار رسول خدا صلی الله علیه و آله، بیست و پنج سال پس از رحلت آن حضرت در خانه نشینی و در حدود پنج سال نیز در خلافت سپری شد.