غیاث‌الدین جمشید پسر مسعود بن محمود بن محمد طبیب در حدود سال 790 قمری به دنیا آمد. وی طلبه رصدخانه مراغه به شمار می‌رفت که به دست خواجه نصیرالدین طوسی دایر شده بود. غیاث الدین کاشانی در کاشان نیز سه خسوف رصد کرد. سپس به خاطر توجه شاهان مغول که به نجوم علاقه داشتند ترک دیار نمود و نزد آلغ‌بیک مغول به سمرقند رفت. وی در سال 818 قمری ابزار رصد تازه‌ای به نام "طبق المناطق" اختراع کرد و کتابی به نام نزهةالحدائق نوشت و آن را جام جم نامید. در سمرقند طرح و نقشه رصدخانه‌ی سمرقند را فراهم آورد. غیاث‌الدین از دست همکاران حسد پیشه، خون دل‌ها خورد تا مرگش رسید.
"زیج خاقانی"، "زیج تسهیلات"، "سُلَمُّ السَّماء" (در حل اشکالی که برای پیشینیان در ابعاد و اجرام رخ داده است)، "مُحیطیّه" در باب استخراج نسبت مابین محیط دایره و قطر که امروزه آن را با "پی" یونانی می‌نویسند. رساله "وَتْر و جیب"، هم‌چنین تفسیر القرآن و کتب دیگر، از جمله تألیفات این ریاضی‌دان ایرانی می‌باشند. او اولین ریاضی‌دانی است که کسرهای اعشاری را وضع کرد.