ابوالثّناء محمود بن مسعود بن مُصلح فارسی کازرونی اشعری شافعی معروف به قطب الدین شیرازی یکی از دانشمندان بزرگ قرن هشتم هجری و از شاگردان خواجه نصیرالدین طوسی، صدرالدین قونوی و کاتبی قزوینی بود. قطب‌الدین شیرازی، پزشک، ریاضی دان، فیزیک دان، منجّم و فیلسوف بزرگ ایرانی، اولین کسی بود که درباره‌ی رنگین کمان و چگونگی تشکیل آن تحقیق کرد و به تفسیری علمی درباره‌ی آن دست زد. وی همچنین علومی چون منطق، عرفان و هندسه را نزد دانشمندان مشهور آن زمان آموخت. او در فراگیری طب نیز بسیار کوشا بود و سال‌ها در بیمارستان شیراز به طبابت و مداوای بیماران مشغول بود.
قطب‌الدین، کتب متعددی در طب، حکمت، ریاضی و نجوم نگاشته که از آن جمله می‌توان به شرح کلیات قانون ابن سینا در طب، اختیاراتُ المُظَفّری در هئیت، شرحُ الاَشراف، شرح حکمهُ الاشراق، ترجمه‌ی تحریر اُقلیدس اثر خواجه نصیرالدین طوسی و نهایةُ الادراک فی درایةِ الافلاک در علم نجوم و ستاره شناسی، اشاره کرد. وفات قطب الدین شیرازی در 24 رمضان سال 710 یا 716 قمری در 76، 82 یا 86 سالگی در تبریز اتفاق افتاد و در همان شهر به خاک سپرده شد.