قاضی نورالله بن سید شرف‌الدین شوشتری، رجالی، فقیه، اصولی، محدث، شاعر و عالم بزرگ عهد صفوی، بود. در سال 956 قمری در شوشتر به دنیا آمد. دروس آغازین را نزد پدر دانشمندش فرا گرفت و در سال 979 راهی مشهد مقدس شد. سیدنوراللّه در مشهد به درس اساتید بزرگ راه یافت و از بزرگان شهر اجازه روایت گرفت. او در سال 993 روانه هند شد و پس از سالیانی، منصب قضاوت را عهده دار گشت.
این اندیشمند مسلمان در هند مذهبِ خود را اظهار نمی‌داشت و تقیه می‌کرد تا این که علمای دربار هند از نفوذ او هراسان شده و در صدد فتنه و برانگیختن شاه، علیه قاضی برآمدند. سرانجام با توطئه چینی، به کتاب مجالسُ المؤمنینِ وی دست یافته و او را به جرم شیعه بودن، مستحق اجرای حَد دانستند.
قاضی نورالله شوشتری، سرانجام در سال 1019 قمری در حالی که حدود 65 سال عمر داشت در زیر شلاق حسودان به شهادت رسید. تصنیفات این بزرگ مرد عرصه سیاست و نگارش را تا 140 کتاب ذکر کرده‌اند که: اِحقاقُ الحَقّ، مَجالِسُ المؤمنین، تَفسیر القرآن، تحفَةُ العقول و ده‌ها اثر دیگر از اوست. مزار قاضی شوشتری در آگره هندوستان، زیارتگاه مسلمانان بسیاری در دل شبه قاره هند است.