علامه محمدباقر مجلسی در سال 1037 قمری در اصفهان به دنیا آمد. پدرش مولا محمدتقی مجلسی از شاگردان بزرگ شیخ بهایی بود و در علوم اسلامی از سرآمدان روزگار خود به شمار می‌رفت. علامه محمدباقر مجلسی درس و بحث را از چهار سالگی نزد پدر آغاز کرد و نبوغ سرشار او به حدی بود که در چهارده سالگی از فیلسوف و دانشمند بزرگ اسلام، ملأ صدرای شیرازی، اجازه روایت گرفت. از آن پس در حضور استادانی چون: علامه شوشتری، میرزای جزایری، ملأ محسن فیض کاشانی، ملأ صالح مازندرانی و شیخ حرّ عاملی زانوی ادب زد و به مقامات عالی علمی رسید. سپس به تدریس روی آورد و شاگردان بی شماری از مکتبش استفاده کردند.
علامه مجلسی در این حال با خود چنین اندیشید که باید گوهرهای گران بهای اهل بیت را که جمع آوری کرده است در قالبی زیبا به نام بحارالانوار بگنجاند تا نه تنها طلاب، بلکه تمام علاقه‌مندان بتوانند به سوی قبله دل‌ها یعنی کلام اهل بیت هدایت شوند. از این روی دست به کاری عظیم زد و شروع به نگارش این دایره المعارف بزرگ تشیع نمود. کتاب عظیم «بحارالانوار» حاوی احادیث ارزشمند اهل بیتع در یکصد و ده جلد بزرگ‌ترین و ماندگارترین اثر این محدث کبیر شیعه به شمار می‌رود. همچنین حقُّ الیقین، عین الحیاة، مشکوةُ الانوار به فارسی و شرح اربعین، مِراةُ العُقول و رسالةٌ فی الاوزان به عربی از دیگر آثار این علامه سترگ می‌باشند. سرانجام علامه محمدباقر مجلسی این رادمرد علم و عمل در 27 رمضان سال 1111 قمری در 74 سالگی درگذشت و در جوار پدر علامه‌اش در کنار مسجد جامع اصفهان، مدفون شد.