ميرزا طاهر تنكابنى فرزند ميرزا فرج الله در حدود سال1242 ش 1280 ق در كلاردشت مازندران به دنیا آمد. در شانزده سالگى براى تكميل تحصيلات خود راهى تهران شد و در مدرسه سپه‌سالار به فراگيرى علوم پرداخت. ميرزا طاهر در درس ميرزا محمدرضا صهباى قمشه‌ای، ميرزا ابوالحسن جلوه و آقا على حكيم، حكمت و نزد ميرزا عبدالله ، نجوم و هيئت آموخت. پس از مدتى، میرزا طاهر تنكابنى به واسطه ذكاوت و هوش سرشارش از هم دوره اى هاى خود پيشى گرفت و مورد توجه خاص ميرزاى جلوه واقع شد. ميرزا محمد طاهر، علاوه بر احاطه به فلسفه و حكمت، در فقه، اصول، نجوم، ادبيات و رياضيات نيز تخصّص داشت و ساليان طولانى در مدرسه سپه‌سالار و مدرسه علوم سياسى تدريس مى كرد. با آغاز نهضت مشروطه، وى به صف آزادى خواهان پيوست و پس از صدور فرمان مشروطيت و تشكيل مجلس شوراى ملى، از طرف طبقه طلاب به نمايندگى در مجلس برگزيده شد و در دوره سوم نيز از طرف مردم تهران به مجلس راه يافت. ميرزا طاهر به هنگام كودتاى سید ضیاءالدین طباطبايى، دستگير و زندانى شد و بار ديگر در دوران رضاشاه، به زندان افتاد. ميرزا طاهر تنكابنى از مشاهير دانشمندان اسلام در سده چهاردهم هجرى به شمار مى رود. وى فقيهى فيلسوف و حكيمى عارف بود تا بدانجا كه او را «خاتم الحكماء» ناميده اند. بر صراحت گفتار و دليرى، مشهور بود و بی‌آنکه از كسى بيمى به دل راه دهد، آنچه را كه در دل داشت به زبان مى آورد. وى كتابخانه اى با چهار هزار جلد كتاب داشت كه مجموعه اى از نفیس‌ترین و بهترين كتاب ها را در آن گرد آورده بود و برخى از آن ها، نسخه هاى خطى ناياب بودند. ميرزا طاهر از نوادر روزگار بود و در مراتب سير و سلوك او، حكايت هاى زيادى نقل شده است. از مناعت طبع و علوّ نفس او، همان بس كه وقتى تمام املاكش در شمال را مصادره كردند، لب به شكوه و شكايت نگشود. سرانجام اين حكيم فرزانه پس از يك دوره بيمارى و در پى يك عمل جراحى در چهاردهم آذر 1320ش برابر با شانزدهم ذى قعده 1360ق در 78 سالگى وفات يافت و برحسب وصيت خود، در جوار مزار مرحوم ميرزا ابوالحسن جلوه واقع در ابن‌بابویه در رى مدفون شد.