حضرت آیت الله میرزا هاشم آملی، فقیه و عالم بزرگ معاصر، در حدود سال 1283 شمسی برابر با 1322 ق، در روستایی نزدیک لاریجان از توابع آمل در مازندران به دنیا آمد. ایشان پس از پشت سر گذاشتن تحصیلات مقدماتی، راهی تهران شد و در مدرسه سپه‌سالار این شهر اقامت گزید. او در آن مدرسه مورد توجه شهید آیت الله سید حسن مدرس قرار گرفت و از استادانی همچون میرزا طاهر تنکابنی، میرزا ابوالحسن شعرانی و محمدعلی شاه آبادی بهره برد. میرزا هاشم آملی سپس در قم در محضر درس حضرات آیات شیخ عبدالکریم حائری یزدی و سید محمد حجت کوه کمره ای حاضر شد و پس از چندی به درجه رفیع اجتهاد نائل آمد. این فقیه سترگ از آن پس برای بهره‌مندی از محفل پر رونق نجف، عازم آن دیار گردید.
ایشان در نجف، در درس حضرات آیات سیدابوالحسن اصفهانی، میرزای نایینی و آقا ضیاءالدین عراقی حاضر شد و به مقام والایی در علم دست یافت. میرزا هاشم آملی از آن پس حلقه درس خود را در نجف و قم تشکیل داد و فضلای بسیاری در محضر معظم له پرورش یافته و به درجات بالای علمی دست یافتند که حضرات آیات: میرزا جواد تبریزی، ناصر مکارم شیرازی، عبدالله جوادی آملی، حسن حسن زاده آملی، سید جعفر کریمی، سید مصطفی و سیدعلی محقق داماد، محمد محمدی گیلانی و اسماعیل صالحی مازندرانی و ده‌ها عالم فاضل از آن جمله‌اند.
آیت الله میرزا هاشم آملی، به عنوان یکی از شیوخ فقها و مراجع تقلید قم به شمار می‌رفت و در جریان انقلاب اسلامی ایران، از آغاز اولین نهضت روحانیان و مردم در قضیه انجمن‌های ایالتی و ولایتی گرفته تا قیام 15 خرداد 1342 و بعد از آن، تا زمان پیروزی انقلاب اسلامی ایران، آن بزرگوار به عنوان یکی از مراجع تقلید در کنار رهبر انقلاب اسلامی، حضرت امام خمینی ره قرار داشت و علاوه بر شرکت در جلسات علما، در مواقع ضروری دیدگاه‌های خود را با صدور اعلامیه به آگاهی همگان می‌رساند. این فقیه جلیل تمام عمر را با کمال زهد، تقوا و صدق و صفا و در نهایت عزت نفس گذرانید و به هیچ یک از تجملات دنیوی، اعتنایی نداشت. از جمله آثار چاپی ایشان، کتاب الطهاره، الصلاة و الصوم می‌باشند. این عالم ربانی سرانجام در هفتم اسفند 1371 ش برابر با چهارم رمضان 1413 ق در 88 سالگی به لقاءالله پیوست و در مسجد بالاسر حرم حضرت معصومه به خاک سپرده شد.