میرزا محمدحسین سیفی قزوینی، ملقب به عمادالکتاب، از استادان خوش نویس خط نستعلیق در سال 1240 شمسی در قزوین متولد شد. وی ابتدا خوشنویسی را با نسخ نویسی آغاز کرد و سپس به خط نستعلیق روی آورد و پیرو شیوه استاد میرزا رضا کلهر شد، به طوری که او را به عنوان کامل کننده شیوه کلهر نام می‌برند. عماد الکُتّاب نه تنها در خط نسخ و نستعلیق استادی توانا بود، بلکه شکسته و ثلث را نیز در کمال زیبایی می‌نوشت و با نقاشی قلم و آبرنگ نیز آشنایی داشت. وی مدتی جزو کاتبان وزارت انطباعات، منشی وزارت داخله و معلم خط سلطان احمد شاه قاجار نیز بود و بعدها در دربار، سمت خوشنویس مخصوص یافت.
آثار خوشنویسی عماد الکتاب، قطعات مختلف سیاه مشق است و همچنین یک دوره «رسم المشق» که برای نوآموزان این فن تألیف و چاپ نمود. کتیبه سر در مدرسه عالی شهید مطهری، لوحه‌ای بر آرامگاه فردوسی و یک نسخه شاهنامه فردوسی و... از جمله آثار هنری عماد الکتاب به شمار می‌روند. این استاد خط و نقاشی، سرانجام در 27 تیر 1315 شمسی برابر با 27 ربیع الثانی 1355 قمری در 75 سالگی در تهران درگذشت و در امامزاده عبدالله به خاک سپرده شد.