پس از سقوط رضاخان پهلوى در جريان جنگ جهانى دوم و ورود نيروهاى متفق به ايران، محمد رضا پهلوى با حمايت متفقين بر اريكه سلطنت تكيه زد. از اين زمان دوره سوم مشروطه كه از ابتداى زمامدارى خفقان بار و استبدادى رضاخان شكل گرفته بود پايان پذيرفت و دوره چهارم مشروطه آغاز شد. در اين ميان، سران متفقين در كنفرانس سه جانبه خود در آذرماه 1322 در تهران، براى تقسيم منافع استعمارى خود در ايران به توافق رسيدند و كمك اقتصادى به ايران را براى چپاول بيشتر، تضمين نمودند. سال هاى بين 1320 تا 1327ش را بايد دوران رقابت استعمار كهن انگليس با استعمار جديد آمريكا در ايران دانست. اين رقابت در جريان كودتاى 28 مرداد 1332 به اوج خود رسيد و از آن پس دوران ديگر مشروطه با ديكتاتورى سياه شاه و سلطه كامل آمريكا آغاز گرديد. مهم ترين حادثه در اين دوران، ملى شدن صنعت نفت ايران در 29 اسفند 1329 ش بود كه در نهايت با شكاف بين جبهه سياسى و مذهبى، قيام مردمى با شكست مواجه شد.