به دنبال آغاز به کار دولت موقت، امام خمینی از مردم خواست از طریق تظاهرات آرام، نظر خود را درباره دولت موقت اعلام نمایند. پس از این درخواست، جامعه روحانیت مبارز تهران، مردم را به یک راهپیمایی بزرگ و همگانی در روز 19 بهمن ماه دعوت نمود. در اعلامیه‌ای که به همین منظور صادر شد خاطر نشان گردید «پس از 75 سال، این نخستین بار است که ملت ایران، تشکیل دولتی را به راستی جشن می‌گیرند.» در این حال و در شرایطی که آمریکا همچنان از بختیار پشتیبانی می‌کرد و زمینه‌های کودتا را در ایران فراهم می‌نمود و مردم توسط بازمانده‌های رژیم به آتش سوزی و قتل تهدید می‌شدند، این راهپیمایی خط بطلانی بر تمامی پندارهای سلطنت طلبان کشید و خواب‌های پریشان آنان را بی تعبیر گذاشت.
در این زمان امام خمینی ادامه نهضت را به عنوان یک تکلیف الهی اعلام نمود و راهپیمایی میلیونی مردم به عنوان پشتیبانی از دولتِ موقتِ منصوب شده از طرف رهبر انقلاب اسلامی ایران، تهران و شهرستان‌ها را غرق در تظاهرات نمود. در پایان این راهپیمایی عظیم، قطعنامه هفت ماده‌ای قرائت شد و نخست وزیری بازرگان مورد تأیید قرار گرفت.