مهندس مهدی بازرگان در سال 1286 ش در تهران به دنیا آمد و تحصیلاتش را در رشته دکترای مهندسی ماشین در فرانسه به پایان رساند. وی در ابتدا در مدارس و سپس از 1320 در دانشگاه تهران به تدریس پرداخت. مهندس بازرگان در جریان ملی شدن صنعت نفت وارد مبارزات سیاسی گردید و پس از کودتای 28 مرداد 32 دستگیر و تبعید شد. بازرگان، پس از آزادی از زندان، جمعيت نهضت آزادی را به اتفاق آیت الله طالقانی و دکتر یداللّه سحابی بنیان نهاد که در واقع جناح مذهبی جبهه ملی به شمار می‌رفت. رهبران نهضت آزادی در سال 1334 به بعد، به دلیل فعالیت علیه رژیم شاه، توسط این رژیم دستگیر شدند و بازرگان نیز به زندان محکوم گردید.
مهدی بازرگان کمی قبل از انقلاب اسلامی به عضویت شورای انقلاب درآمد و با پیشنهاد این شورا، مأمور تشکیل دولت موقت گردید. هرچند در حکم نخست وزیری مهندس بازرگان، حضرت امام خمینی وی را از گرایش‌های حزبی و انتخاب وزرای ملی گرا منع کرده بودند، ولی وی اکثریت کابینه را از اعضای نهضت آزادی و جبهه ملی برگزید. عمر این دولت بیش از 9 ماه نپایید. دولت مهندس بازرگان پس از تسخیر لانه جاسوسی آمریکا در تهران در آبان ماه 1358 دست به استعفای دسته جمعی زد که با پذیرش امام مواجه گردید و از آن پس دوران افول سیاسی مهندس بازرگان و هم حزبی‌هایش فرا رسید. بازرگان پس از مدتی از ایران خارج شد و سرانجام در آخر دی ماه 1373 بر اثر ابتلا به بیماری قلبی در 87 سالگی در سوییس درگذشت.