ویکتوریا، ملکه مشهور استعمار انگلیسی در 24 مه سال 1819 میلادی در لندن به دنیا آمد. وی در هیجده سالگی به جای ویلیام چهارم به سلطنت رسید و به مدت 64 سال، زمام امور انگلیس را با اقتدار در دست داشت. در دوران سلطنت ملکه ویکتوریا، سرکوب مردم سرزمین‌های تحت سلطه انگلیس شدت بیشتری یافت و سرزمین‌های زیادتری زیر یوغ استعمار پیر قرار گرفتند. چرا که او تصمیم گرفته بود تا سرحد امکان و توانایی، وظیفه‌اش را نسبت به کشورش انجام دهد. حفظ منافع بریتانیای کبیر به هر صورت و بدون رعایت مسائل انسانی و اخلاقی و حاکمیت مستبدانه بر مستعمرات انگلستان وظیفه‌ای بود که وی بر دوش خود احساس می‌کرد. هم‌چنین در این دوره، امپراتوری بریتانیا به سوی شرق پیش رفت و با تسخیر هندوستان توسط کمپانی هند شرقی، به اوج عظمت خود نزدیک شد.
او با تسلط بر مصر و کانال سوئز و ایجاد هماهنگی خاص میان انگلستان و مستعمراتش، روند استعمار و بهره‌کشی از منابع کشورهای ضعیف را سامان بخشید. وسعت این سرزمین به قدری گسترده و در سراسر جهان پراکنده بود که مَثَل معروفی در آن باره عنوان می‌گردید که "آفتاب هیچ‌گاه در امپراتوری انگلستان غروب نمی‌کند". در این زمان علی‌رغم وضعیت نابسامان و مشکلات فراوان و نیز وجود فقر و درماندگی در مناطق تحت سیطره بریتانیا، از جمله هندوستان، برای استعمارگران به عنوان دوره شکوه و اقتدار مطرح شده است. ملکه ویکتوریا در اواخر عمر به عنوان مادربزرگ اروپا معروف شد زیرا بسیاری از سلاطین و ملکه‌های اروپا از فرزندان، نوادگان، خواهر زادگان و برادرزادگان و بستگان او به شمار می‌آمدند. ویکتوریا سرانجام در 22 ژانویه 1901 میلادی پس از 64 سال سلطنت، در 82 سالگی درگذشت. با مرگ ملکه ویکتوریا، دوران ضعف امپراتوری عظیم بریتانیا نیز آغاز شد.