رابرت کُخ، پزشک و مکتشف شهیر آلمانی در 11 دسامبر 1843 میلادی در آلمان به دنیا آمد و پس از اتمام تحصیلات در رشته پزشکی، در شهرهای مختلف آلمان به معالجه بیماران پرداخت. در همین زمان بود که بیماری سیاه زخم در میان احشام پدید آمد و نگرانی زیادی ایجاد کرد. کُخ پس از تحقیقات بسیار به این نتیجه رسید که باسیل‌های بسیار کوچکی در خون گوسفند یا حیوان مریض وجود دارد. او عاقبت توانست با پرورش و نگهداری این باسیل، نظریه خویش را اثبات کند و سِرُم این مرض را بسازد. این عمل باعث شد که از تلفات زیاده از حدّ احشام، جلوگیری شود و پیشرفت مؤثری در راه علم پزشکی حاصل گردد. با عضویت کخ در شورای سلطنتی بهداشت برلین، وی امکانات بیشتری برای مطالعه بر روی امراض به دست آورد و از آن پس تحقیقات خود را برای کشف میکروب سل آغاز نمود. در نهایت در 24 مارس 1882 میلادی کُخْ، موفق به کشف میکروب سل گردید و در سال بعد اعلام کرد که با تلقیح سرم، همه جانداران را می‌توان از بروز امراض مصون داشت.
کخ سفرهای زیادی به افریقا نمود و پس از پژوهش‌های فراوان، دریافت که مرض خواب که هزاران افریقایی را به کام مرگ کشیده بود در اثر نیش پشه‌ای به نام تسه تسه می‌باشد. در اثر تلاش بی حد و حصر کخ در پیشرفت علم، آکادمی سوئد در سال 1905 میلادی با اهدای جایزه نوبل پزشکی به کخ، از وی قدردانی کرد. کخ که در اثر فعالیت زیاد و ناراحتی‌های ناشی از آن مریض و ضعیف شده بود، سرانجام بر اثر ابتلا به سل در 27 مه 1910 میلادی در 67 سالگی درگذشت. رابرت کخ بدون شک پس از لویی پاستور، پزشک شهیر فرانسوی، بزرگ‌ترین میکروب شناس دنیا است و خدمات ارزنده‌ای که به عالم علم و بشریت نموده، هیچ گاه فراموش نمی‌شود.