کتاب مِفتاحُ الفلاح در شهر گنجه قفقاز توسط شیخ بهایی دانشمند بزرگ عهد صفوی به عربی نگاشته شد. صدرای تبریزی از محدثان قرن یازدهم هجری، برای نخستین بار، این کتاب را به زبان فارسی برگرداند و نام آداب عباسی بر آن نهاد. از این ترجمه، تنها نسخه‌هایی خطی در کتابخانه‌های بزرگ ایران باقی است. کتاب مفتاح الفلاح مشتمل بر شش باب است که در شرح اعمال و دعاهای مربوط به اوقات مختلف شبانه روز است. این کتاب در 1317 قمری در تهران و سپس در مصر به چاپ رسید.