شیخ محمدحسن رازی مشهور به شیخ آقابزرگ تهرانی، فقیهی محقق، مدقّق، اصولی، رجالی و جامع علوم متنوع و از شاگردان آخوند خراسانی، شیخ الشریعه اصفهانی، سیدمحمدکاظم یزدی و میرزا محمدتقی شیرازی است. علامه تهرانی، اهمیت بسیاری به روایت و نقل حدیث می‌داد و در کسب اجازه برای نقل احادیث می‌کوشید. علما و فُقهای بسیاری برای او اجازه نامه روایی نوشته یا از او اجازه گرفته‌اند، تا آنجا که پس از محدث نوری از او به عنوان سرشناس‌ترین شیخ روایت یاد می‌شود.
آیت الله تهرانی از محدثان بزرگی همچون محدث نوری، شیخ علی خاقانی، سید ابو تراب خوانساری، شیخ محمد طه نجف، آخوند خراسانی، شیخ الشریعه اصفهانی، حاج شیخ عباس قمی و... اجازه‌ی نقل حدیث گرفت. همچنین علمای بزرگی از شیخ آقابزرگ تهرانی اجازه نقل روایت گرفته‌اند که حضرات آیات عظام: سیدحسین بروجردی، علامه امینی، سیدعبدالحسین شرف الدین، سید عبدالهادی شیرازی، سیدمحمد هادی میلانی، شیخ مرتضی حائری یزدی، محمدرضا حکیمی، علامه طباطبایی، سیدشهاب الدین مرعشی نجفی و ده‌ها عالم فاضل دیگر از آن جمله‌اند.
آثار قلمی و کتاب‌های شیخ آقابزرگ تهرانی را تا هشتاد جلد می‌توان شمرد که الذّریعَة الی تَصانیفِ الشّیعهَ در 29 جلد در بیان آثار قلمی و هنری عالمان شیعه و نیز طَبَقاتُ اعلامُ الشّیعه در 20 جلد حاوی زندگی دانشمندان شیعه، مهم‌ترین آثار این رجالی و محدث بزرگ می‌باشند. شیخ آقابزرگ تهرانی در سیزدهم ذیحجه سال 1389 قمری برابر با 12 اسفند 1348 شمسی در نجف وفات یافت و در آن شهر به خاک سپرده شد.