ابوالمعالی کمال الدین محمد بن علی بن عبدالواحد انصاری معروف به ابن زَمْلَکانی در سال 667 قمری در حوالی دمشق به دنیا آمد. وی علم و دانش را نزد اساتید و علما آموخت و به یادگیری علوم دینی و حدیث همت گماشت و بیست و چند ساله بود که اجازه صدور فتوا یافت. ابن زَمْلَکانی در کنار مشاغلی چون قضاوت، به تعلیم و تعلّم نیز ادامه داد و در بسیاری از مدارس دمشق به تدریس مشغول شد. گویند، وی فردی خیال پرداز بود و مبانی فکری خود را بر تخیلات استوار می‌ساخت و حتی بر اساس آن‌ها عمل می‌کرد. از این‌رو در رنج و ناراحتی به سر می‌برد، زیرا برخی با او دشمنی می‌کردند و حسادت می‌ورزیدند. از جمله آثار این فقیه، محدث و ادیب مشهور دمشقی می‌توان به کتاب البُرهان الکاشِف عن اعجازِ القرآن، مولدُ النَّبی و... اشاره کرد. ابن زَمْلَکانی در اواخر عمر قرار بود تا از طرف سلطان مصر به قاضی‌القضاتی دمشق منصوب شود که در راه بیمار شد و در شصت سالگی بدرود حیات گفت. جنازه وی را به قاهره برده و در نزدیکی قبر شافعی به خاک سپردند.