استاد سید جلال الدین محدث محدث ارموی، مدرس، محقق، مصحّح و ادیب معاصر، در آذرماه 1283 شمسی در شهر ارومیه به دنیا آمد. وی پس از اتمام تحصیلات مقدماتی در زادگاه خود و فراگیری ادبیات فارسی، به مشهد رفت و فقه، اصول، ادب، تاریخ و حدیث و رجال را در محضر علمای مشهد فرا گرفت. این استاد گران‌قدر به علت شوق بسیار به مطالعه و نیز تحقیق در زمینه علوم حدیث، در جوانی از طرف آیت الله سید حسین عرب باغی، از علمای ارومیه، ـ با این که سید جلال الدین در صنف روحانیت نبود ـ لقب محدث گرفت.
استاد محدث ارموی پس از پایان تحصیلات به استخدام وزارت فرهنگ درآمد و برای تدریس، راهی تبریز شد. وی در سال 1320 شمسی به هنگام ورود روس‌ها به آذربایجان، به تهران رفت و ریاست بخش کتب خطی کتابخانه ملی ایران را به عهده گرفت. استاد محدث ارموی همچنین دکترای الهیات در رشته علوم منقول را اخذ کرد و در دانشکده معقول و منقول تدریس می‌نمود. علاوه بر آن این مدرس بزرگ، از علما و مراجع، اجازات بسیاری کسب نمود که اجازه روایت از آقا بزرگ تهرانی و شیخ محمدعلی معزّی دزفولی از آن جمله است. علامه ارموی بعد از بازنشستگی در 1347، تا پایان عمر به تألیف کتاب مشغول بود.
محدث ارموی دارای کتابخانه‌ای با کتاب‌های خطی نفیس فراوان بود و لذا در شناختن نسخه‌های قدیمی و خطی بسیار ماهر بود. او یکی از پرکارترین محققین علوم حدیثی و ادبی عصر اخیر بود و همتی عالی و پشتکار عجیبی داشت. وی در راه تحقیق، خستگی و مشقت را نمی‌شناخت به طوری که در بعضی موارد، حاشیه و تعلیق او بر یک کتاب، از اصل متن بیشتر بود. کتاب‌هایی که وی تصحیح و تحقیق و چاپ نموده است بالغ بر 45 جلد می‌باشد. کتب عشق و محبت، ایمان و رجعت در 4 جلد و تشریحُ الزَلازل به احادیث الاَفاضل و نیز کشفِ الکُربة در شرح دعای ندبه که حاصل شصت سال کار اوست، از جمله آثار این استادِ محقق می‌باشند. استاد سید جلال الدین محدث ارموی سرانجام در پنجم آبان 1358 شمسی برابر با پنجم ذی‌حجه 1399 قمری در 75 سالگی بر اثر سکته قلبی در تهران در گذشت و در جوار آرامگاه شیخ ابوالفتوح رازی واقع در حرم حضرت عبدالعظیم ع در شهر ری به خاک سپرده شد.