در پی فشار طاقت فرسای مشرکان قریش بر مسلمانان، پیامبر اکرم ص به تعدادی از پیروانِ خود دستور داد تا برای در امان ماندن از اذیت و آزار مشرکین، به سرزمین حبشه مهاجرت کنند. جمعی از مسلمانان که 11 مرد و 4 زن بودند به سرپرستی «عُثمان بنَ مظعون» به حبشه مهاجرت کردند و زمینه ساز مهاجرت بعدی مسلمانان به سرپرستی «جعفر بن ابیطالب (ع)» شدند. این مهاجرت‌ها، طی سالیان متمادی، سبب نفوذ و گسترش دین اسلام در قاره آفریقا شد.