ابوهادی جعفر بن سید مهدی بن حسن حسینی، از علمای امامیه خاندان آل قزوینی و شاعری ماهر و ادیبی لغوی است که در «حِلِّه» در عراق سکونت داشته و دارای ریاست مذهبی بوده است. این عالم گران‌قدر نزد پدر خود و شیخ انصاری و فاضل ایروانی به مدارج عالی علمی دست یافت و سپس به تدریس و تألیف مشغول شد. کتاب اشراقات در منطق و تلویحات در اصول فقه از تألیفات میرزا جعفر قزوینی می‌باشند. میرزا جعفر قزوینی در حله وفات یافت و در نجف اشرف دفن گردید.