آیت الله عبدالله بن محمد حسن مامقانی از بزرگان علمای شیعه در قرن چهاردهم هجری، فقیه اصولی، رجالی، محدث، ادیب و مرجع تقلید زمان خود بوده است. وی در سال 1252 ش 1290 ق در نجف به دنیا آمد و در پنج سالگی به آموختن قرآن و سپس مقدمات متداول شروع کرد. آیت الله مامقانی از 18 سالگی در حوزه درس اصول و سال بعد در درس فقه پدر بزرگوار خود شرکت کرد و از همان سال به تألیف نیز روی آورد. وی دارای تألیفات بسیاری می‌باشد که بیش از صد جلد را تشکیل می‌دهد. مهم‌ترین اثر مامقانی تَنقیحُ المَقال فی اَحوال الرِّجال است. همچنین کتب مِقیاسُ الهِدایَه فی عِلم الدّرایه و نیز مُنتَهی المَقاصِد از اوست. آیت الله مامقانی سرانجام در 23 آذر 1311 ش در 61 سالگی در نجف اشرف بدرود حیات گفت و در مقبره والد خود مدفون گشت.