آیت الله میرزا حبیب الله عسکری اشتهاردی در حدود سال 1271 شمسی 1310 قمری در اشتهارد به دنیا آمد و دروس مقدمات را در زادگاه خود سپری کرد. وی سپس برای ادامه تحصیل راهی نجف شد و پس از اتمام سطوح، از درس خارج دو استاد بزرگ حوزه نجف: سید ابوالحسن اصفهانی و شیخ الشریعه اصفهانی بهره‌ای وافر برد. آیت الله اشتهاردی در سی سالگی، پس از اخذ اجازات اجتهاد، بنا به خواست آیت الله سید ابوالحسن اصفهانی، راهی حوزه سامرا گردید و به تدریس سطوح عالی و درس خارج مشغول شد به طوری که در سامرا به عنوان یکی از مدرسان عالی مقام حوزه شهرت یافت. وی بیش از سی سال در این حوزه به درس و بحث اشتغال داشت و شاگردان برجسته‌ای نظیر حضرات آیات: سید شهاب‌الدین مرعشی نجفی، سید علی شاهرودی، سید عبدالرضا شهرستانی و علامه سید مرتضی عسکری و... پرورش داد. این عالم وارسته، علی رغم داشتن مقام علمی والا و امکان جهت عزیمت به نجف و به دست گرفتن موقعیت مرجعیت، در سامرا باقی ماند و به این حوزه، رونق بخشید. آیت الله اشتهاردی در سال‌های آخر حیات تصمیم گرفت تا ساکن قم شود، هرچند که در این میان به اشتهارد نیز مسافرت می‌کرد. سرانجام این عالم بزرگوار پس از مدتی سکونت در قم و پس از مدتی بیماری، در اول آذر 1332شمسی برابر با 24 ربیع الثانی 1373 قمری در 62 سالگی دار فانی را وداع گفت و پس از تشییع با شکوه و حضور علمایی نظیر آیات عظام: سیدحسین بروجردی و سیدمحمدرضا گلپایگانی و امام خمینیره و اقامه نماز توسط آیت الله بروجردی، در قبرستان شیخان قم به خاک سپرده شد.