عبدالحسین تیمور تاش ملقب به مُعَزِّزُ المُلک و سردار معظم خراسانی در حدود سال 1260 شمسی در بجنورد در استان خراسان به دنیا آمد. وی پس از انجام تحصیلات، به همراه پدرش به روسیه رفت و به مدت شش سال در مدرسه نظام تحصیل کرد. از آن پس به ایران بازگشت و پس از آن که مدتی در سمت مترجم فعالیت نمود، در امور دولتی به پیشرفت‌هایی نائل آمد. وی بعدها به وکالت مجلس و ولایت خراسان رسید و چندین بار در مناصب گوناگون جابجا شد. تیمور تاش پس از کودتای رضاخان، از طرفداران او گردید و در تمام بازی‌های سیاسی که برای خلع احمدشاه صورت گرفت، دخالت داشت. سردار معظم، پس از سلطنت رضاخان پهلوی به وزارت دربار رسید و دارای نفوذ فراوانی در ارکان قدرت شد. تیمور تاش به عنوان دست راست رضاخان، این اختیار را داشت که هر که را می‌خواهد به نخست وزیری معرفی کند، نخست وزیری که در واقع رییس دفتر وزیر دربار بود.
در این سال‌ها تیمورتاش به عنوان شخص دوم مملکت، همه کاره و فعّال مایشاء بود. تیمور تاش بسیار تلاش کرد که شغل وزارت دربار را از یک مقام تشریفاتی به بالاترین مرجع تصمیم گیری کشور ارتقا دهد و همه نظراتش را در سیاست داخلی و خارجی ایران اعمال نماید. در سال 1310 و پس از شکست مذاکرات نفت ایران و انگلیس، روزنامه‌های لندن درصدد نابودی او برآمدند. بنابراین با حیله گری وانمود کردند که چون شاه پیر است و ولیعهد کودک، بنابراین تیمور تاش جانشین رضاخان خواهد شد. این موضوع به رضاخان، بسیار گران آمد و پس از مدتی او را از وزارت دربار کنار نهاد و پس از مدتی محاکمه و زندان، او را در 9 مهر 1312 شمسی با ذلت به قتل رساند. وی از نظر اخلاقی، سیاستمداری فاسد، هوسران و عیاش بود و تمام تلاش او، در رسیدن به قدرت بیشتر و جلب نظر رضا پهلوی خلاصه می‌شد. سرانجام او با همان شمشیری نابود شد که به وسیله آن زیسته بود و مرگ دیگران را با آن تدارک می‌دید.