پس از آن که عبیداللّه بن زیاد، لشکریان فراوانی برای نبرد با اباعبدالله الحسین ع به کربلا گسیل داشت و آن حضرت را کاملاً در محاصره لشکریان خود قرار داد، نامه‌ای به عمر بن سعد فرمانده سپاه کربلا نوشت و به او دستور داد: به محض رسیدن نامه، از حسین برای یزید بیعت بگیرد و چنان چه این پیشنهاد را پذیرفت، بعد تصمیم خود را خواهیم گرفت. در نامه‌ی دیگری که به عمر بن سعد نوشت تأکید کرد؛ میان حسین و آب فرات را فاصله بیاندازید و اجازه ندهید وی از آن آب استفاده کند، همان طوری که آن‌ها عثمان بن عفان را از آب منع نمودند. ابن سعد بلافاصله عمرو بن حجاج زبیدی را با پانصد سوار، مأموریت داد تا مانع استفاده امام حسين (ع) و یارانش از آب فرات گردند. این واقعه‌ی ناجوانمردانه، سه روز پیش از شهادت امام حسين (ع) بود. البته حضرت ابوالفضل العباس (ع) از سیاهی شب استفاده می‌کرد و برای خیمه‌ها آب می‌آورد و حضرت علی اکبر با پنجاه نفر در شب عاشورا برای خمیه ها آب کافی آوردند. ولیکن از بامداد تا شامگاه روز عاشورا هیچ گونه آبی برای امام حسين (ع) و یاران و کودکانش مهیّا نشد و آنان در شدت گرما و عطش، متحمل مصائب این روز عظیم شدند.