آیت الله شیخ علی شاهرودی در حدود سال 1250 شمسی 1288 قمری در شاهرود به دنیا آمد. وی در ابتدا برای فراگیری علوم اسلامی راهی تهران شد و در آنجا به مدت پنج سال به کسب علم مشغول بود. آیت الله شاهرودی سپس برای ادامه تحصیلات خود عازم نجف اشرف گردید و در حلقه درس آخوند ملامحمد کاظم خراسانی جای گرفت. ایشان در طی سالیان حضور در محفل درس آخوند خراسانی، در زمره شاگردان برجسته آن بزرگوار به شمار می‌آمد و در این سال‌ها به مدارج والای علمی دست یافت. با رحلت آخوند، آیت الله شاهرودی عازم کربلای معلی گردید و یکسره به درس و بحث پرداخت و در مدت اقامت پانزده ساله‌اش در آن شهر، شاگردان فراوانی تربیت نمود. ایشان همچنین بر عروه‌الوثقی حاشیه‌ای نگاشت و رساله عملیّه فارسی خود را به رشته تحریر درآورد. این عالم جلیل و فقیه زاهد در اواخر عمر بر اثر بیماری و برای معالجه راهی کاظمین گردید تا اینکه در اول شهریور 1311 شمسی برابر با بیستم ربیع الثانی 1351 قمری در شصت و یک سالگی بدرود حیات گفت و در نجف اشرف به خاک سپرده شد.