روز جمعه پنجم مرداد سال 1358 برابر با سوم ماه مبارک رمضان سال 1399 قمری، اولین نماز جمعه بعد از پیروزی انقلاب اسلامی به امامت مرحوم آیت الله سیدمحمود طالقانی در دانشگاه تهران برگزار شد. امام خمینی ره، چند روز قبل از این تاریخ، این مهم را به ایشان سپردند و حکم برپایی و اقامه نماز جمعه را صادر فرمودند. واگذاری این تکلیف عظیم و سنگین توسط رهبر فرزانه انقلاب در حساس‌ترین بُرهه از زمان انقلاب اسلامی بر عهده آیت الله طالقانی که زبان گویایی برای بازگویی حقایق و رسوا نمودن دشمنان انقلاب داشت، امر خطیری بود. جمعیت انبوه و میلیونی که از نخستین ساعات بامداد این روز از نقاط مختلف شهر تهران به دانشگاه و خیابان‌های اطراف هجوم آورده بودند، با مشاهده امام جمعه، تکبیرگویان، حمایت خویش را از رهبری امام خمینی رحمه‌الله و نهضت الهی ایشان اعلام داشتند.
با آغاز اقامه نماز جمعه، گروهک‌های مغرور و منافق که برای فریفتن مردم و برای واژگون نشان دادن مسائل و به انحراف کشیدن انقلاب، دست به تبلیغات بسیار عظیم و خطرناک و حساب شده زده بودند، ناگهان با یک معجزه بزرگ الهی و اسلامی روبرو شدند و نقشه‌های خود را نقش بر آب دیدند. اتحاد و اجتماع صفوف نمازگزاران نماز جمعه، توطئه‌های حساب شده و ترتیب یافته منافقان را خنثی ساخت و حیله و تزویر آنان را در هم شکست. شیاطین و منافقین در همه جا راه یافتند اما در صفوف به هم پیوسته نماز رسوخ پیدا نکردند. سرانجام از همین صفوف نماز جمعه بود که مشت‌های گره کرده به سوی منافقان و احزاب و گروهک‌های مغرور و مستکبر و از خدا بی خبر نشانه رفت و آنان را متواری و نابود ساخت. نماز جمعه پس از پیروزی انقلاب، همواره محلی برای هوشیاری و آگاهی بخشی به مردم و نیز مکانی برای تزکیه نفس و خشوع و خضوع در برابر ذات خداوندی بوده و هست.