آیت الله سید حسین بادکوبه‌ای لاهیجی، فرزند سید رضا در سال 1293 قمری در یکی از روستاهای توابع بادکوبه در آذربایجان به دنیا آمد. مقدمات علوم اسلامی را از محضر پدرش که از علمای عالی مقام عراق بود اخذ کرد و پس از فوت او به تهران آمد و در مدرسه‌ی صدر ساکن شد. او در تهران به مدت هفت سال از محضر عالمان نامداری همچون سیدابوالحسن جلوه و میرزا هاشم اشکوَری، بهره برد و در فلسفه و ریاضیات به استادی رسید. آیت الله بادکوبه‌ای سپس راهی نجف اشرف گردید و در حلقه‌ی درس اصولِ آخوند خراسانی و فقهِ شیخ محمد حسن مامقانی حاضر شد. از آن پس به تدریس فقه و اصول و فلسفه پرداخت ولی تدریس فلسفه او شهرت بیشتری یافت.
در نجف، کمتر کسی در علوم عقلی هم‌طراز او بود به طوری که این عالم بزرگوار به همراه آیت الله غروی اصفهانی را برجسته‌ترین استاد و صاحب مکتب علوم عقلی در نجف به شمار آورده‌اند که در علوم نقلی نیز دارای مقام شامخی بوده‌اند. علامه سیدمحمد حسین طباطبایی و سیدجلال الدین آشتیانی از شاگردان معروف این فیلسوف شهیر می‌باشند. حاشیه بر اسفار، حاشیه بر کتاب الشَّواریق و حاشیه بر کتابِ طهارتِ شیخِ انصاری از جمله آثار آیت الله بادکوبه‌ای به شمار می‌روند. سرانجام این حکیم الهی و فیلسوف زاهد در 65 سالگی در نجف اشرف به لقاءالله پیوست و در جوار مرقد منور امام علی ع به خاک سپرده شد.