گروهک فرقان، تشکیلاتی به ظاهر مذهبی بود که در اواخر دوره پهلوی با هدف مبارزه با رژیم طاغوت به سرکردگی فردی با نام اکبر گودرزی شکل گرفت. پیدایش خلأ فیزیکی متفکران اسلامی در سطح جامعه به دلیل سیاست سرکوب توسط رژیم و گرفتاری در زندان و تبعید از یک سو و به وجود آمدن دیدگاه‌های افراطی و برداشت‌های نادرست از مکتب انسان ساز اسلام از سوی دیگر باعث شد تا مجموعه‌ای از جوانان غافل و ناآگاه حول یک محور فکری گرد هم آمده و به اقداماتی خطرناک روی آورند.
فعالیت گروهک منحرف فرقان، پس از پیروزی انقلاب اسلامی ابعاد گسترده‌ای به خود یافت و برنامه حذف فیزیکی چهره‌های بارز روحانیان و عوامل انقلابی مؤثر، به عنوان شاخص‌ترین رویکردهای این گروه قرار گرفت، در این حال آنان با شعار «اسلام، منهای روحانیت» دست به‌ترورهای متعددی زدند که ترور استاد علامه، آیت الله مرتضی مطهری، آیت الله دکتر محمد مفتح و نیز ترور ناموفق حجت الاسلام والمسلمین هاشمی رفسنجانی، همچنین ترور و شهادت سپهبد ولی الله قرنی اولین رییس ستاد مشترک ارتش پس از پیروزی انقلاب و چندین جنایت دیگر، از جمله اقدامات عملی این گروه منحرف و خون‌ریز بود.
این گروه، همکاری با رژیم پهلوی، همکاری با رژیم ضد توحیدیِ جمهوری اسلامی، عضویت در شورای انقلاب، همکاری غیرمستقیم در بازسازی ارتش و مواردی از این قبیل را به عنوان اتهامات علما و روحانیان مطرح نموده و آنها را مصداق «مُفسد فی‌الارض» می‌دانستند. در نهایت در طی سال‌های ۵۸ و ۵۹، افراد گروهک فرقان دستگیر شده و بر اساس دادگاه عدل اسلامی به سزای اعمال خود رسیدند. اکبر گودرزی، رهبر این گروهک نیز سرانجام در سوم خرداد ۱۳۵۹ به جوخه اعدام سپرده شد و پرونده جنایات این گروه گمراه، خاتمه یافت.