مجلس مؤسسان، مجلسی بود که قدرت طرح ریزی یا تغییر قانون اساسی را داشت. در تاریخ مشروطه ایران، این مجلس در مقاطعی، کارهای مهمی انجام داده که تدوین قانون اساسی و متمم آن در زمان مظفرالدین شاه و محمدعلی شاه، تصویب حکم انقراض سلسله قاجار و اصلاح اصول مربوط به سلطنت از آن جمله‌اند. زمینه اصلی تشکیل این مجلس پس از ترور محمدرضا پهلوی در 15 بهمن 1327 در دانشگاه تهران پیش آمد که شاه، نمایندگان مجلس شورای ملی را به تشکیل آن ملزم نمود. در این مجلس، اصولی از قانون اساسی تغییر کرد و شاه اختیارات بیشتری به دست آورد که قدرت انحلال مجلس یکی از آنها بود.