محمد بن زکریای رازی در سال 251 قمری در شهر ری به دنیا آمد. ابتدا به کیمیاگری پرداخت و در نهایت به شیمی روی آورد. سپس در علوم طب، هندسه، منطق و فلسفه نیز مهارت یافت. رازی سال‌های بسیاری از عمر خویش را در تجزیه و ترکیب عناصر و مواد طبیعی صرف کرد و موفق به کشف الکل و تهیه اسید سولفوریک شد. محمد بن زکریا علاوه بر تحقیقات علمی و طبابت، به تدریس و تربیت شاگردان نیز می‌پرداخت. تألیفات وی را تا حدود 250 اثر در رشته‌های مختلف علمی ذکر کرده‌اند که در زمینه‌های طب، طبیعیات، منطق، ریاضی و نجوم، تفسیر، فلسفه، مابعدالطبیعه، الهیات و... نگاشته است. از مهم‌ترین کتاب‌های محمد بن زکریا، الحاوی و المنصوری است.