ناپلئون بُناپارت پس از فتوحات فراوان در اروپا، در 22 ژوئن 1812 میلادی حمله بزرگ خود را به کشور پهناور روسیه آغاز کرد. در این عملیات تهاجمی که نزدیک به شش ماه به طول انجامید، ناپلئون مسکو را نیز تصرف کرد. اما سپاهیان وی به علت سرمای شدید روسیه و حملات ایذایی ارتش این کشور به سختی شکست خوردند، به طوری که از ارتش 530 هزار نفری ناپلئون، تنها 30 هزار نفر زنده به فرانسه بازگشتند. ناپلئون در اوایل دسامبر و در آخرین مراحل عقب‌نشینی از خاک روسیه، فرماندهی باقی‌مانده سپاه شکست خورده خود را به یکی از سرداران خود سپرد و به فرانسه بازگشت تا به جمع‌آوری قوا برای دست زدن به حمله دیگری به روسیه در بهار سال بعد بپردازد. ولی این بار در فرانسه از نقشه‌های او برای ادامه کشورگشایی استقبال چندانی به عمل نیامد، ضمن آنکه در قلمرو پیشین امپراتوری، از جمله اسپانیا، ایتالیا و پروس، اغتشاشاتی بروز کرد. از سوی دیگر، در همین زمان انگلستان، روسیه، پروس، اتریش و سوئد اتحادی بر ضد ناپلئون تشکیل داده و در طول سال 1813 میلادی به حملاتی بر ضد نیروهای ناپلئون دست زدند. این جنگ‌ها، موجبات تضعیف ناپلئون را فراهم آورد تا این که به سقوط امپراتوری و تبعید نهایی وی در سال 1815 میلادی انجامید.