الکساندر گراهام بل مخترع بریتانیایی، در آغاز استاد ناشنوایان و افراد لال بود. او فکر اختراعِ وسیله‌ای را در سر می‌پروراند که به وسیله آن بتوان بین دو نفر از راه دور، ارتباط برقرار نمود. گراهام بل به چگونگی ترکیب و تغییر اصوات کنجکاو بود و راهی برای نوشتن اصوات پیدا کرد که هر کس آنها را بر صفحه کاغذ می‌دید، نوشته را به آسانی درمی‌یافت. او در حین آزمایش پی برد اصواتی که به صورت علائم نوشته می‌شوند، چندان اختلافی با خط مورْسْ ندارند، از این رو به جستجوی وسیله‌ای برآمد که اصوات را با جریان برق از جایی به جای دیگر بفرستد. او در همین موقع دستگاه ضبط صوتی را ابداع کرد که به وسیله آن، طرز ادا کردن کلمات را به کرها می‌آموخت. هنگامی که فرد کری سخن می‌گفت، اصوات به صورت خطوط بر صفحه‌ای نقش می‌بست، آن‌گاه شخص سالمی همان کلمات را به درستی ادا می‌کرد. سپس فرد ناشنوا، هر دو خط را مقایسه می‌کرد و اشتباه خود را می‌یافت.
بل پس از این کار تصمیم گرفت اصوات را به محرک‌های برقی تبدیل کند. او در اندیشه ساختن دستگاهی بود که به وسیله آن، اصوات اشخاص به صورت امواج، در سیمْ جریان پیدا کرده و شنیده شوند. فکر اصلی اختراع تلفن از این‌جا شروع شد که بل دستگاه ساده‌ای را دید که دو جعبه از یک باتری برق گرفته و هنگامی که کسی در یکی از جعبه‌ها حرف می‌زد در جعبه دیگر ارتعاشاتی برمی‌خاست که به وسیله سوزن منعکس می‌شد. بل تشخیص داد که اگر تعداد سوزن‌ها زیاد شود، ارتعاشات صوتی به صورتی واضح‌تر انعکاس خواهند یافت. سرانجام بر اثر تلاش بسیار، نخستین مکالمه آزمایشی تلفنی بین الکسانْدْر گراهام بل و دستیارش واتسون در دهم مارس 1876 میلادی با موفقیت انجام شد و تحولی بزرگ در وسایل ارتباطی به وجود آمد. بل برای اختراع این وسیله ارتباط سریع، از تجارب و آزمایش‌های سایر مخترعین و محققین، استفاده کرد. البته دستگاه تلفن، پس از تکمیل اختراع گراهام‌بل، توسط دانشمندان دیگر، به شکل پیشرفته کنونی درآمده است.