ویلیام وُرْدْزُورْثْ ادیب و شاعر معروف انگلیسی، در هفتم آوریل 1770 میلادی در ایالت کمبِرْلَنْد انگلستان به دنیا آمد و از اوان جوانی به مطالعه در زمینه ادبیات پرداخت. وی قسمت اعظم زندگی خود را در شمال انگلستان، در کنار مردم روستایی گذراند و احساسات طبیعی و مناظر طبیعت و صفای باطن مردم این ناحیه، الهام بخش آثارش گردید. وردزورث را پایه‌گذار مکتب رمانتیک انگلستان می‌دانند که با انتشار مجموعه اشعاری به نام نغمه‌های شاعرانه از طرف او و شاعر هم وطنش، کالْریجْ، این مکتب، تحولی فلسفی و ادبی یافت. شعرای این مکتب به جای پایبندی به سنت‌ها، در انتخاب مطالب قالب ادبی، سبک، انشا و زبان شعری، شاعرانی مبتکر و بدعت گذار هستند.
وردزورث دنیا را با چشم عرفان می‌نگریست. در نظر او، طبیعت، مظهر جمال مطلق و مربی ذوق و احساسات بشری است و زندگی در دامان طبیعت، ساده و شیرین و سرشار از شادی و خرسندی است. در شعر وردزورث، انسان تماشاگری است که از دور، زیبایی‌های طبیعت را می‌بیند و تأثیر می‌پذیرد. اشعار او مثل همه اشعار رمانتیک، بسیار ظریف و آمیخته با تخیلات فراوان شاعرانه است و در آنها، شاعر غالباً بیش از آنکه با حقیقت و منطق سر و کار داشته باشد. با روح و احساس خود سرگرم است. در آثار وردزورث، همه جا این نظر پیداست که زندگانی روزمره، برای بشر پر از لذات و شادکامی‌های معنوی است، و وظیفه بشر است که روح خود را برای استفاده از آنها آماده نماید. اصول عقاید وردزورث که در اشعار وی آمده، بر این مبنا استوار است که سازنده اصلی خصوصیت‌های اخلاقی و روحی بشر در سن بلوغ، همانا غرایز و لذت‌های بی‌غل و غش دوران کودکی است.
وردزورث اگرچه به حفظ مزایای طبقات اصیلْ پایبند است و آنها را لازم و محترم می‌شمارد، اما از دیگر سو بر ضد نظام اجتماعی که موجب انحطاط اخلاقی مردم است عصیان می‌ورزد. خوانندگان آثار وردزورث، زیبایی طبیعت، گیاه‌ها، کوه‌ها و حیوانات را زنده و گویا احساس می‌کنند و با عالم طبیعت رابطه‌ای نزدیک و اسرارآمیز برقرار می‌سازند. اشعار وردزورث از اولین تغزّل‌های جوانی تا عمیق‌ترین و پراندیشه‌ترین آنها در سنین هفتاد سالگی، پیوسته با پیروزی همراه بوده است. احساس کلی که از اشعار وردزورث به انسان دست می‌دهد، صداقت و سادگی است. شاه‌کار وی، شعر طویلِ زندگی نامه خودْ نوشتْ بود که شهرت فراوانی یافت. هم‌چنین تفرّج، خاطرات کودکی و جنگجوی شادمان ازدیگر آثار اوست. ویلیام وردزورث که در اواخر عمر به امیرالشعرایی انگلستان رسید، سرانجام در 23 آوریل 1850 میلادی در هشتاد سالگی درگذشت.