خیبَر، سرزمین حاصلخیزی در 32 فرسخی شمال مدینه، دارای هفت قلعه و بالغ بر بیست هزار سکنه یهودی بود. یهودیان خیبر، همچون پایگاه دشمن در نقطه‌ای حساس در حکومت اسلامی، بر ضد اسلام عمل می‌کردند. یهودیان فرصت طلب، علی رغم پیمانی که با مسلمانان داشتند، خیبر را کانون مبارزه با اسلام قرار داده و تا می‌توانستند، مشرکان را بر ضد اسلام می‌شوراندند و کمک می‌کردند. پیامبر اسلام ص تصمیم گرفت این آخرین کانون ضد اسلامی دشمن در مدینه را نیز نابود کند و ریشه فتنه را درآوَرَد. پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله با هزار و ششصد نفر، با روش غافلگیرانه، خود را به قلعه‌های خیبر رساندند.
یهودیان به قلعه‌های خود پناه برده و قلعه‌ها را به روی خود بستند. مسلمانان قلعه‌ها را یکی پس از دیگری گشودند ولی فتح دو قلعه آخر ده روز به طول انجامید. حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله پس از این که عده‌ای از اطرافیانش موفق به فتح آن دو قلعه نشدند، فرمود: فردا پرچم جنگ را به مردی می‌دهم که جنگجویی است که فرار نمی‌کند، خدا و رسول خدا صلی الله علیه و آله را دوست دارد، خدا و رسولش نیز او را دوست دارند و خدای تعالی خیبر را به دست او فتح می‌کند. فردا حضرت علی ع حاضر گشت و حضرت رسول صلی الله علیه و آلِ پرچم را به دست او سپرد. حضرت علی (ع) به سوی خیبر شتافت و پس از آن که پهلوانان یهود را به هلاکت رساند قلعه خیبر را به دست مبارک خویش فتح کرد.