الیور کراموِل، سیاست‌مدار برجسته انگلیسی، در سال 1599 میلادی در این کشور به دنیا آمد. وی از جوانی وارد فعالیت‌های سیاسی و اجتماعی شد و پس از ورود به پارلِمان، در سال 1640 میلادی به نمایندگی پارلمان درآمد. در آن زمان، چارلْزْ اول پادشاه انگلستان بود و او در سال‌های پایانی سلطنت خود، بر اثر دیکتاتوری خویش، کشمکش‌های فراوانی با پارلمان پیدا کرد. در جریان اختلاف بین پارلمان و پادشاه که با بی‌اعتنایی شاه نسبت به مجلس همراه بود، کرامول به تشکیل یک نیروی مسلح دست زد و در جریان جنگ داخلی بین سپاه شاه و نیروهای طرفدار پارلمان که شش سال به طول انجامید از وجود آن‌ها بهره گرفت که در نهایت، به شکست چارلز اول انجامید. چارلزِ شکست خورده به اسکاتلند پناه برد، ولی او را تحویل مخالفانش دادند و آنان نیز پس از محاکمه، وی را در 30 ژانویه 1649 میلادی به دار آویختند.
با سقوط نظام پادشاهی، الیورکراموِل حکومت جمهوری را اعلام کرد و خود به ریاست جمهوری انتخاب شد. او شورش‌های ایرلند و اسکاتلند را سرکوب کرد و پس از مدتی قدرت کامل را به دست گرفت. وی در دسامبر 1653 میلادی به مقام نایب‌السلطنه انگلیس، اسکاتلند و ایرلند منصوب شد و علی‌رغم این که قدرت او مرهون مجلس بود، اما پارلمان انگلیس را منحل کرد. کراموِل در طول حکومت خود، با لقب فرمانروای نگهبان، زمامداری می‌کرد و قصد داشت خود را پادشاه بخواند که با مخالفت ارتش مواجه گردید و از این امر انصراف داد. این جمهوری کمتر از ده سال طول کشید و با مرگ کراموِل در 3 سپتامبر 1658 میلادی، پسرش ریچارد جانشین وی شد. از آن پس جنگ داخلی دوباره آغاز شد و با استعفای پسر کرامول در هشت ماه بعد، چارلز دوم به سلطنت رسید و حکومت جمهوری برچیده شد.