ابوالحسن فروغی فرزند محمدحسین اصفهانی معروف به ذکاءُ الملک اول در سال 1301 قمری در تهران به دنیا آمد. تحصیلات خود را در زادگاهش تهران در علوم جدید و معارف اسلامی به پایان رسانید و به تدریس تاریخ و جغرافیا روی آورد. فروغی مدتی ریاست مدرسه علوم سیاسی را بر عهده گرفت و مجله تربیت را نیز منتشر ساخت. او سفرهای متعددی به اروپا کرد و در کنگره‌های علمی و ادبی شرکت نمود. این شخصیت علمی، مدتی نمایندگی ایران را در سوئیس و در جامعه ملل به عهده داشت و فعالیت سیاسی می‌کرد. ابوالحسن فروغی در سال 1316 شمسی، به استادی دانشگاه تهران در دانشکده معقول و منقول رسید و به عضویت فرهنگستانِ ایران درآمد. وی دارای مؤلفاتی ارزنده است که تاریخ ادبیات ایران، اوراق مَشوَّش، سرمایه سعادت و کتابی با نام تمدن و ترکیب به زبان فرانسه از آن جمله‌اند. ابوالحسن فروغی در سال 1338 شمسی در 79 سالگی بدرود حیات گفت.