شیخ محمود شلتوت، عالم بزرگ دینی مصر، در سال 1271 شمسی 1892 میلادی در مصر به دنیا آمد. در 14 سالگی در مرکز دینی علمی اسکندریه به تحصیل پرداخت و در 18 سالگی، گواهینامه تحصیلی دانشگاهی گرفت. وی سپس در اسکندریه به سمَتِ مدرس دینی برگزیده شد و در سال 1306 شمسی (1927 میلادی) به قسمت عالی دانشگاه الازهر منتقل گردید. شیخ شلتوت، چندی بعد عضو هیئت فتوا شد و در دانشکده شریعت، مقام بزرگی یافت. او در سال 1327 شمسی (1958 میلادی) به ریاست دانشگاه بزرگ اسلامی الازهر مصر برگزیده شد و خدمات فراوانی انجام داد.
از جمله اقدامات مهم شیخ شلتوت در زمان ریاست در الازهر این بود که پس از مکاتبه‌های متعدد با آیت الله العظمی بروجردی، مرجع بزرگ تقلید شیعیان، مذهب شیعه اِثنا عَشَری را به رسمیت شناخت. او عمل به موازین مذهب شیعه را همانند یکی از مذاهب اربعه، جایز دانسته و به مذهب شیعه به عنوان یکی از مذاهب بزرگ اسلامی، در دانشگاه الازهر، کرسی تدریس اختصاص داد. شیخ شلتوت علاوه بر ریاست الازهر و تدریس، دارای مقام اِفتا بود و همچنین کتب متعددی به رشته تحریر درآورد. الاسلامُ عَقیدةٌ و شریعَه، دَعوةُ المُحمدیّه، القتال فی الاسلامِ، فِقه القُرآن و المُقارِنَةِ بین المذاهِب از جمله تالیفات ایشان است. سرانجام شیخ محمود شلتوت، در سال 1342 شمسی (1963 میلادی) در 72 سالگی درگذشت و به سرای باقی شتافت.