آیت الله شیخ محمدرضا مروّج طبسی در سال 1285 ش در مشهد مقدس به دنیا آمد. وی سطوح اولیه را در مشهد گذراند و سپس راهی قم گردید. آیت الله طبسی در قم از محضر آیات عظام: سیدمحمدتقی خوانساری، سید علی یثربی کاشانی، میرزا علی اکبر حکیم یزدی و محمدعلی شاه آبادی استفاده برد و به مدت هفت سال نیز در درس خارج آیت الله شیخ عبدالکریم حائری یزدی شرکت جست. آیت الله مروّج طبسی سپس راهی نجف اشرف شد و در حلقه درس حضرات آیات محمد جواد بلاغی، سیدابوالحسن اصفهانی، آقاضیاءالدین عراقی و میرزای نایینی شرکت کرد. ایشان همچنین از اعضای رییسه مجلس استفتاء آیت الله سیدابوالحسن اصفهانی بود. وی در طی سال‌های حضور در نجف اشرف، به وظایف دینی و اسلامی اشتغال داشت تا اینکه در سال 1352 ش به سبب فشارهای دولت عراق به همراه ده‌ها هزار نفر ایرانی مقیم عراق، از آن کشور رانده شد و در قم ساکن گردید و به تدریس و تألیف پرداخت. از این عالم ربانی و مجتهد بزرگ که مراتب اجتهاد و مقامات علمی وی مورد گواهی و تصدیق علمای بزرگ قم و نجف اشرف بود آثار متعددی بر جای مانده که اِثباتُ الرّجعَه، حاشیه وسیلةُ النجاة و عقد الفراید فی اصول العقاید و ذخیرةُ الصالحین در 8 جلد از آن جمله است. سرانجام این فقیه و مدرس بزرگوار در 28 آذر 1363 ش برابر با 25 ربیع الاول 1405 ق در 78 سالگی در قم رحلت نمود و در یکی از حجره‌های صحن بزرگ حرم حضرت معصومه س، به خاک سپرده شد.