ارتش عراق از همان روزهای نخست تجاوز، سعی در تصرف پایگاه مهم وحدتی پایگاه هوایی دزفول داشت که با مقابله نیروهای مردمی، آرزوهایش به یاس مبدل شد و برای تلافی شکست‌های خود در جبهه‌های دزفول، این شهر را زیر آتش توپخانه خود گرفت. از این رو، برای دور کردن آتش دشمن از شهر و در امان ماندن پایگاه نیروی هوایی، طرح حمله‌ای به صورت کلاسیک توسط نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران ریخته شد که این حمله در روز 23 مهر 1359، در غرب دزفول انجام شد. این عملیات علی رغم فداکاری و جانبازی نیروهای اسلام، به دلیل عدم پشتیبانی و شناسایی دقیق منطقه، به عقب نشینی قوای خودی منجر گشت ولی سربازان اسلام را به فکر عملیات‌های بعدی انداخت تا دشمن متجاوز را از خاک میهن اسلامی عقب برانند.