پیِر کورنی، نخستین شاعر دراماتیک و داستانی قرن هفدهم، در 10 مارس 1606 میلادی در شهر روان فرانسه به دنیا آمد. وی پس از پایان تحصیلات خود، ابتدا به شغل وکالت دعاوی پرداخت و پس از چندی به نمایشنامه‌نویسی روی آورد. کورنی بعدها ساکن پاریس شد و زندگی خود را با سختی ادامه داد؛ با این حال از کار دست نکشید و به نوشتن ادامه داد. پیِر کورنی به نمایشنامه‌نویسی علاقه بسیار داشت و در این کار تا آنجا پیشرفت کرد که بعدها پدر نمایش‌نامه نویسی فرانسه و بنیان‌گذار تئاتر کلاسیک در این کشور لقب گرفت. کورنی در اشعارش زبانی ساده وروان را به کار می‌گرفت و به همین دلیل بسیاری از اشعار او به صورت پند در میان مردم فرانسه رواج یافته است. کورنی در نمایش‌نامه‌های خود در پی توصیف روح بشر بود و نمایش روح بشر را جای‌گزین نمایش ظواهر و افعال و حرکات نمود. وی موضوع نمایش‌نامه‌های خود را از اساطیر و تاریخ می‌گرفت. قهرمانان آثار او از معیار عادی زندگی فراتر رفته، انسان‌هایی شجاع و بشر دوست هستند و قدرت اراده و غرور و عقل را تا حد فوق بشر ارائه می‌دهند. این صفات اخلاقی در آثار کورنی، با غریزه، احساس و سرشت آدمی به کشمکش می‌پردازند.
کورنی در نمایش‌نامه‌هایش به جای اظهار ناتوانی و سستی در برابر سرنوشت، آزادی بشر و قدرت اراده او را ترسیم می‌کرد و انسان برتر و دستیابی به اعتلای بشری را می‌ستود. کورنی یک شاعر دراماتیک است گرچه چند نمایش‌نامه کمدی نیز نوشته است ولی شهرت او بیشتر در تراژدی می‌باشد. او در حقیقت، تراژدی و حتی تئاتر کلاسیک جدید را خلق کرد و خود او آن را به جایی رساند که برخی از آثارش در رأس اشعار دراماتیک زبان فرانسه قرار گرفته‌اند. کورنی به سبب خلق شخصیت‌های بزرگ و خصوصیت‌های عالی تراژدی و به سبب عظمت سبک انشاء، شخصیتی برجسته و ممتاز به شمار می‌آید. هم‌چنین تراژدی‌های کورنی که غالباً شهرت جهانی دارند از عالی‌ترین نمونه‌های ادبیات کلاسیک جهان محسوب می‌شدند. با این حال، کورنی در اواخر عمر در تهی‌دستی و گمنامی در 26 ژوئیه 1686 میلادی در هشتاد سالگی درگذشت. اما بعدها با ساخت فیلم و تئاتر از آثار او، شهرت کورنی فراگیر شد. هوراس، سیدْ و پولیوکت از آثار مشهور اوست.