رقیه خاتون یا فاطمه بنت الحسین ع معروف به فاطمه صغیره، دختر آخر امام حسین (ع) از مادری به نامام اسحاق بنت طلحه یا شاه زنان بود. سن مبارک او را 3، 4، 5 یا 7 سال دانسته‌اند. امام حسین (ع) بسیار به او مهر می‌ورزید و وی نیز به پدر، علاقه فراوانی داشت. رقیه به همراه پدر، برادران، عموها و دیگر خاندان نبوی راهی سرزمین کربلا شد. پس از شهادت امام و یارانش به اسارت کوفیان درآمده و سپس راهی شام شدند. رقیه خاتون در شام، شب و روز در فراق پدر می‌گریست و پدر را طلب می‌کرد. معروف است که در خرابه شام، پس از دیدن سَرِ بریده پدر و گفتگوی سوزناک با وی، لب بر لب‌های پدر نهاده و آن چنان گریسته که بیهوش شد. وقتی که او را حرکت دادند، دریافتند که از دنیا رفته است. آستانه حضرت رقیه (س) یکی از زیارتگاه‌های شیعیان در شهر دمشق پایتخت سوریه، در 300 متری شمال شرقی مسجد مشهور اُموی واقع است.