آیت الله سید علی اکبر برقعی قمی متخلص به کاشف، در سال 1278 شمسی 1317 قمری در قم به دنیا آمد. وی پس از فراگیری مقدمات حوزوی، راهی نجف اشرف شد و از محضر حضرات آیات: میرزای نایینی و سید ابوالحسن اصفهانی، فقه و اصول و از میرزا علی اکبر حکمی یزدی، منطق، فلسفه و هیئت را فرا گرفت. آیت الله برقعی همچنین از حضرات آیات میرزا محمد ارباب، شیخ عباس قمی و آقا بزرگ تهرانی اجازه روایت و حدیث گرفت. آیت الله برقعی از آن پس راهی قم شد و پس از ورود آیت الله شیخ عبدالکریم حائری به قم، ایشان به عنوان یکی از مشاوران آن بزرگوار، درباره مشکلات طلاب با مؤسس حوزه علمیه، تبادل نظر می‌کرد.
آیت الله برقعی در زمان جنگ جهانی دوم به تشکیل انجمن خیریه برای کمک به مردم همت گماشت و پس از جنگ در اجتماعات متعددی سخنرانی کرد. این عالم ربانی به عنوان یک پیشوای روحانی در کنگره جهانی صلح در پاریس و وین به ایراد سخن پرداخت که پس از آن سخنرانی و مراجعت از اروپا، از قم به شیراز و بعد به یزد تبعید شد و این تبعید، چهارده سال به طول انجامید. همچنین راهنمای دانشوران، مهر تابان، جلوه حق، دُرج گهر و سیاست نامه حضرت علی ع و... از جمله آثار اوست. آیت الله برقعی قمی سرانجام در سیزدهم مرداد 1366 شمسی برابر با هشتم ذی‌قعده 1407 قمری در هشتاد و هشت سالگی در تهران درگذشت.