پس از عملیات والفجر مقدماتی و والفجر 1، دشمن با کمک استکبار جهانی، تبلیغات وسیعی را به راه انداخت و ادعا کرد که ایران دیگر نخواهد توانست حمله‌ای مؤثر در جبهه‌ها انجام دهد. از سوی دیگر فرماندهان نظامی ایران برای به دست گرفتن ابتکارعمل و خنثی نمودن تبلیغاتِ دشمنان، عملیاتی را به نام والفجر 2 طراحی کردند که در تداوم عملیات والفجر 1، در منطقه حاج عمران واقع در غرب پیرانشهر به اجرا درآمد. برای انجام این عملیات در ابتدا فعالیت‌های مهندسی شبانه روزی برای آماده سازی جهت عبور و حمله نیروها انجام گرفت و همزمان، عوامل شناسایی اطلاعات، پس از نفوذ به مواضع دشمن، از میزان نفرات و استعداد زرهی و امکانات دشمن آگاه شدند. در نهایت عملیات والفجر 2 با رمز یااللّه یا اللّه یا اللّه توسط سپاه و ارتش در منطقه‌ای به وسعت 200 کیلومتر مربع انجام گرفت و تا 13 مردادماه 62 به طول انجامید.
خارج کردن شهرهای کردنشین میهن اسلامی از زیر آتش دشمن، آزادسازی ارتفاعات مهم منطقه، مسدود کردن راه ضد انقلاب و تصرف پادگان مهم حاج عمران از اهداف عملیات والفجر 2 به شمار می‌روند که در نهایت به این نتایج انجامید: تلفات نیروی انسانی: اسیر 200 نفر، کشته و زخمی 4000 نفر؛ به تصرف درآوردن ارتفاعات مهمی چون: کینگ، رسول، بر زمین و پادگان حاج عمران و تنگه دربند و در مجموع 200 کیلومتر مربع از خاک عراق؛ تجهیزات و امکانات: تانک و نفر بر: 40 دستگاه انهدامی و 20 دستگاه اغتنامی، انواع توپ: چندین قبضه انهدامی و 12 قبضه اغتنامی، هواپیما: 5 فروند انهدامی، هلیکوپتر: 10 فروند انهدامی، خودرو: 45 دستگاه انهدامی و 50 دستگاه اغتنامی. پیروزی و تثبیت مواضع تسخیر شده در عمق خاک عراق در این عملیات توسط نیروهای ایرانی، بار دیگر رژیم بعثی عراق را به لحاظ نظامی و سیاسی دچار بحرانی سخت و جبران ناپذیر کرد.
عملیات والفجر 2 با دستاوردهای موفق و بارز، خواب راحت را از رژیم صدام ستاند. این عملیات، قدرت و توان ایران را در جنگ کوهستانی و ضعف ارتش عراق را در این قبیل عملیات‌ها آشکارا نشان داد. جمهوری اسلامی ایران با این حمله، علاوه بر پاکسازی منطقه از عناصر ضدانقلاب داخلی، امنیت خطوط انتقال نفت عراق را به ترکیه تهدید کرد. این عملیات هم چنین ثابت کرد که ایران در مقابل تاکتیک‌های جدید به کار گرفته شده توسط دشمن، می‌تواند دست به ابتکار متقابل بزند و با حرکاتی غیرقابل پیش بینی، دشمن را همواره در خوف و هراس نگه دارد.