شارل لویی آلفونْسْ لاوْران، پزشکی فرانسوی بود که پس از اخذ دکترای خود، به خدمت نظام درآمد و به الجزایر اعزام شد. وی در آنجا فرصت مناسبی داشت تا در مورد بیماری مالاریا که همه ساله در بسیاری از نقاط جهان، جان انسان‌های زیادی را می‌گرفت، تحقیقات کافی و مطالعات لازم به عمل آورد. در نتیجه در 26 مه 1880 میلادی به کشف عامل این بیماری موفق شد. لاوران پی برد که عامل بیماری‌زای مالاریا، از نوع باکتری نبوده، بلکه موجودی تک یاخته از سلسله آغازیان است. این نخستین بار بود که موجودی تک سلولی به عنوان عامل مولد یک بیماری شناخته می‌شد.
این موجودات انگلی توسط پشه‌هایی موسوم به آنوفل وارد بدن و خون می‌شوند و بیماری را منتقل می‌کنند. پس از انتقال باکتری به بدن و تکثیر آنان، شخص در ابتدا دچار لرز می‌شود و درنتیجه ترکیدن گویْچه‌های سرخ پر انگل و پراکنده شدن انگل‌های درون آن در خون، بیماری مالاریا یا تب نو شکل می‌گیرد. برای نابودی این بیماری باید محل زندگی پشه آنوفل در باتلاق‌ها را خشکانید و این پشه‌ها را به وسیله سم‌پاشی از بین برد. لاوران در سال‌های بعد نیز به مطالعه در باب بیماری‌های مناطق گرمسیری پرداخت و در سال 1907 میلادی به سبب تحقیقاتش در باب کشف عامل بیماری مالاریا، به اخذ جایزه نوبل نائل آمد.