آلبرت انیشتین، به عنوان یکی از بزرگ‌ترین متفکران و فیزیک‌دانان تمام اعصار جهان، در 14 مارس 1879 میلادی در خانواده‌ای یهودی در شهر اولْمْ در ایالت ورتِمْبِرْگ آلمان به دنیا آمد. وی تحصیلات خود را در آلمان و سوئیس ادامه داد، هرچند از لحاظ یادگیری به جز در رشته ریاضی، دچار مشکل بود. انیشتین در سال 1901 میلادی عضو اداره ثبت اختراعات شد و تابعیت سوئیس را پذیرفت. سال 1905 میلادی برای انیشتین، سال آغاز ثمر دهی مطالعات اوست. وی در این سال چندین مقاله در رشته فیزیک ارائه داد که هر عنوان از آن در علم فیزیک، پایه‌گذار شیوه جدیدی شدند.
انیشتین در سال 1905 میلادی تئوری خود را در نسبیت نوشت و پس از اینکه تئوری‌های او در عمل ثابت شد و به چاپ رسید، شهرتش در عالم پیچید. او کوشید این مسئله را به اثبات برساند که تشعشع نور از هر سو یکسان است گرچه در نظر، جز این می‌نماید. هیچ نقطه واحدی را نباید صفر انگاشت، چون سنجشِ حرکت به نظرِ بیننده وابسته است. زمان نیز نسبی است چون آن هم برحسب استنباط بیننده فرق می‌کند. او نتایج فرضیه‌های خود را در محاسبه قوه جاذبه و نجوم به کاربرد تا آنجا که بیش از نیوتن به تحقیقات این رشته کمک کرد.
با به قدرت رسیدن نازی‌ها در آلمان، انیشتین راهی امریکا شد و تابعیت آن کشور را پذیرفت و به تدریس در دانشگاه‌های آن پرداخت. هرچند که در سال 1921 میلادی به پاس دست‌آوردهایش در فیزیک نظری موفق به کسب جایزه فیزیک نوبل شده بود ولی اموال و خانه‌اش توسط حزب نازی مصادره گردید. انیشتین در ماه اوت 1939 میلادی، ضمن نامه‌ای به رئیس جمهور وقت امریکا، او را از پیشرفت‌های آلمان در شکافتن هسته اتم آگاه نمود و این باعث شد تا انجام تحقیقات در زمینه شکافت هسته اتم تصویب شود.
نتیجه این اقدام، استفاده عملی از انرژی هسته‌ای در بمب هسته‌ای بود که در جریان جنگ جهانی دوم، جان هزاران نفر را در هیروشیما و ناکازاکی گرفت. انیشتین از این واقعه بسیار ناراحت شد چرا که آرزو داشت نیروی هسته‌ای در راه بهبود زندگی بشر به کار افتد. اما برخلاف نظرش این آرزو هرگز به حقیقت نپیوست. با این حال، انیشتین تا آخرین روزهای حیات از یادآوری این حادثه رنج می‌برد و خود را سرزنش می‌کرد. آلبرت انیشتین سرانجام در 18 آوریل 1955 میلادی در 76 سالگی در امریکا دیده از جهان فروبست.