ابومحمد، عبدالله بن جعفر بن محمد ابن دُرستویه، نحوی بزرگ، لغوی و ادیب، متولدِ سال 258 قمری در بغداد می‌باشد. وی در علم حدیث نیز دست داشت و در نحو از علی بن عیسی رمانی و مُبرّد و ابن جِنّی پیروی می‌کرد. از آثار وی می‌توان کتاب الارشاد، الکتّاب، اخبارالنحویین و معانی شعر را نام برد. وفات ابن درستویه در 88 سالگی در بغداد واقع شد.