همزمان با وقوع اعتصابات متعدد در سطح مملکت و بازگشایی مدارس در مهرماه 1357، دانش آموزان نیز از حضور در سر کلاس خودداری نموده، به صف مخالفین رژیم پیوستند و با راهپیمایی‌های گسترده، خواستار بازگشت حضرت امام به کشور شدند. پس از اعتصاب دانش آموزان، معلمان کشور نیز طی اعلامیه‌ای، اعتصاب خود را آغاز کردند. از آن پس به طور کلی مدارس ایران تعطیل گردید و شاگرد و معلم، عملاً به صحنه مبارزه در خیابان‌ها وارد شدند. دانشجویان دانشگاه‌های کشور نیز به صورت متشکل به نهضت پیوستند و کلاس‌های درس را تحریم نمودند. اعتصاب دانشجویان، فرهنگیان و دانش آموزان به تظاهرات تهران و شهرستان ها جان تازه‌ای بخشید و نیروی عظیم جنبش مردمی را رونق بیشتری داد.